Ақша, абырой, атақ менің мақсатым,
Бауырым, тұрма алдымда жолды босатқын.
Қалмады адалдар, бәрі шетінен сатқын,
Таспен ұрғанды кешірмедім аяусыз аттым.
Бауырым, сенің өмірің қандай?
Бақытсыздық бойыңды шырмап алғандай.
Мұның бәрін Құдайдың сыны деп ойлайсың,
Өзіңнің лузер екеніңді мойындамайсың.
Құрдастарым жүргенде шіреніп, мастанып,
Мен жүрдім бауырым, үмітімді жастанып.
Күйініштен әлемге қарсымын қастанып,
Күрескермін, жаны кеткен ластанып.
Бастықтың баласы болсамда көрдім аштықты,
Сен болсаң мені танымай айтасың аңызды.
Түкірдім түсінігіңе, дініңе, сеніміңе,
Менің жолым осы, болмайды шегінуге.
Қайырмасы:
Адамзат – менің дұшпаным,
Көрмедім ешқашан көгершіннің ұшқанын.
Адамзат – қасіреттің бесігі,
Естіледі Жер-Ананың өксігі.