Сүйіктіден жексұрынға дейін бір қадам,
Қымбат едің бірақ қазір бәрібір маған.
Деп алдаймын бәрін алайда өзімді емес,
Оны аймалаймын бірақта сені емес.
Ромды араластырып коламен,
Кезекті аруға бақытқа үмітті берем.
Тұрақтылық келседе өмірге жоқ тыныштық,
Біреуді жалғыздық қинаса біреуді аштық.
Ал мен болсам бақыттан емес шараптан маспын,
Періштемін ішімде жасырынған албасты.
Сен мені білесің көрдің шынайы кейпімді,
Сондада сүйдің ал мен білмедім қадіріңді.
Сен ғана махаббатымыз үшін күрестің,
Екеуміз бірдей көрдік зардабын жеңілістің.
Жараландым тіземді бүктім еріксізден,
Жымиямын көңілсіз көздеріммен.
Қайырмасы:
Жалғыздықтан адасты,
Жол сілтейді оған кім?
Сауытымен жасырып
Қансырап жарақатын.
Жалғыздықтан адастым,
Жол сілтейді маған кім?
Жеңілген жауынгер
Жасырып жарақатын.
Қорқақ болмасамда сенсіз өмір қорқынышты,
Әлсіз есірткіден шаршадым маған керек күшті.
Саған мұқтажбын сенің қылықтарыңа,
Ренжігеніңе және қуанғаныңа.
Айыптымын қасіретіңе,
Жалынамын менсіз бақытсыз бола көрме!
Есімде екі жанда бір ғана арман,
Ұмытпадым жоспарларды екеуміз құрған.
Сен плюс мен және екі баламыз,
Үлкен үй және қоршалған біздің ауламыз.
Қызымыз сен сияқты болушы еді сұлу,
Ұлымызға ғашық болар еді барлық ару.
Қазір болсам дауысыңды естіп тұтқадан,
Суықпын себебі Шыңғыс саған бөтен адам.
Жылама өткен күндер қайта оралмайд,
Жеңілген жауынгер қаруын қайта қолға алмайд.
Қан төгілген шайқас алаңы қазір тыныш,
Қызғалдақтар өсіп шегінгендей өкініш.
Жымиямын сауытымды ешқашан шешпей,
Көме алмай мәйттерді қалған жерленбей.
Сенесің бе? Ал мен махаббатқа сенбейм.
Сүйесің бе? Сенен басқаны сүйе білмейм.
Жүрегімді алдың бірақ қайтардың тасты,
Жеңілсемда жеңімпаз болуға таластым.
Сен жайлы ойлармен өтеді әрбір түнім,
Сондықтанда көңілсіз болар көптеген әнім.
Сен мені кешірдің бірақ мен кешіргенім жоқ,
Өзімді күн салайын алаымын өшімді.
Бүгін тағы, түсімде көрдім бейнеңді,
Біле тұра күтемін оралмайтын көктемді.
Ақ жалау көтердім тастадым қаруымды,
Жауынгер шайқасудан шаршады...