Аяқталмай бітті менің үндей-ау ертегім,
Сенсіз күндер келуде, аялдама, ертеңім.
Жаңбырдың бір тамшысы жасырып көз жасымды,
Демім сенсіз таусылып, көкірегім ашынды.
Мысалы мына өзгелерге, бәрі бірдей бақытты,
Біз тиімді қолданбадық бірге жүрген уақытты.
Мен сені түсінбедім, әлде бәрі керісінше,
Бір сәтке бақытқа толы күндерім тұр есімде.
Кездестік біз жиірек суытып жүрек арасын,
Енді менен алыстап күннен күнге барасың.
Қайырмасы:
Бір сырды біліп жүр – сен үйреттің сүюді,
Қиналған кезде қиналмай бірден есті жиюды.
Күздің салқын самалы баяндап сыр шертеді,
Осы жерден аяқталды “сезім” атты ертегі.
Сенің елесің жүректі тербетер,
Қалай болса да, ұмыту керек.
Бұған не себеп, жүрегім іздеп,
Сенің сүймейтіндігің осыған себеп.
Бауыр бастым, ұмыту қиын болар,
Дос болайық дегенді, жүрек, тоқтат.
Түсінем, сезімің қалмаған маған деген,
Мені сүймесең де, сені сүйіп өтем.
Уақыт емдейді дейді, оған сенбеймін,
Сенің шешіміңіңе мен келіспеймін.
Берілмеймін, еркекпін, мен сені түсінбейм,
Тағдырдың жазғаны, амал жоқ, көнем.
Сенім, ояншы, екеуміз екі түрліміз,
Ортақ әңгімеміз жоқ, өзге жандармыз.
Менің қолымда жасыл түсті жазулар,
Сенің әке-шешеңе мендей бала ұнамар.
Қайырмасы
“Сезім” атты ертегі артта қалды,
Шимайланған парақтай отта жанды.
Естеліктер жойылмайтын секілді естен,
Күнде көз алдымда қаталанылды, әттең.
Фильмді айналдырғандай айналдыруға болғанда,
Бұлай болмауы мүмкін еді, ия.
Баяғы сезім тыныштық бермейді әлі,
Саябақтарда жүргенде елесің беделді.
Қоңыр күздің жапырағы бейнеңді құрайды,
Қансыраған жүрек сені аңсап жылайды.
Бұл өмірден кетіп, жерге айналғым келеді,
Бұл әуеннің ырғағы жүректерді тербетеді.
Сенің талғамың менікінен өзгеше,
Өміріміз қиылыспайтынын түсіндім, ендеше.
Қазіргі заманда махаббат бәріне бір тиын,
Бақытты болған жастарды көру өте қиын.