147
11
Шыққанда шұғылаңнан жадырап,
Тәжім етер, саған шексіз атырап.
Ару күлім қаққандай, сәуле құшқан шақтарда,
Жас жүрегім қалар ма күй ақтармай.
Төңірекке шырай, көрік таратып,
Дүниені бір өзіңе қаратып.
Шалқып, тасып келе берші,
Нұр сәулеңді төге берші,
Маған бақыт бере берші, ару Күн.
Жағасына мөлдір көлдің барғанда,
Сәулетіңе назар ауып қалғандай.
Осынау бір шақтарда, арман күлім қандай,
Алтын айна көл түбінде жатқандай.
Құдірет күш бір өзіңнен табылған,
Саған мәңгі жер-ана да табынған.
Өзің келген шақтарда,
Ешкім қалмас шаттанбай,
Теңдесі жоқ, ерке сұлу, ақ маңдай. -