Сағындым, Күнім,
Сен жоқсың бүгін,
Алып кетті алысқа айлар сені.
Күндер-ай қайран,
Табамын қайдан?!
Біз жоғалтқан сезімді қайтарса еді.
Сол ақ жаңбыр,
Көктем, күз өзгермеген,
Күндер өтті жол күткен көздерменен.
Жанымызды қамап мұң қамалы,
Жүрек неге бізді тыңдамады?!
Кетіп едік қой қиянға біз көрмеген.
Жанарың күлген,
Баурады бірден,
Қайдан ғана кезіктің өміріме?!
Не деген тәтті ең?!
Күндер-ай әттең.
Тек сағыныш сыйладың көңіліме.
Неге мұңға айналды жыр-әніміз?!
Іздемейік өзгеден кінәні біз.
Өкпе-назды кеттік кешіре алмай,
Сосын жүрдік отты өшіре алмай,
Махаббатың алдында кінәліміз.
Ұмытым кетем деген,
Жүректі мекендеген,
Айыға сағыныштан алмадым неге?!
Сезімің бекер ма екен,
Төзімің жетер ма екен,
Жанымда қалмадың неге?!
Сағындым, Күнім,
Сен жоқсың бүгін,
Алып кетті алысқа айлар сені.
Күндер-ай қайран,
Табамын қайдан?!
Біз жоғалтқан сезімді қайтарса еді.