250
16
Ол кездері тұнық еді таңым
Тау суындай мөлдір еді жаным
Ақ таяқпен шапқылаушы-ек шіркін
Қара жолдың бұрқыратып шаңын
Сол кешегі бала күнім қайда
Ойнақтаған ұқсап құлын, тайға
Шыныменен шырын шақтар сол бір
Енді ешқашан қайтып оралмай ма
Жағасында біз жарысқан жылға
Асыр салып асық атқан қырда
Алыстады ертеңіміз жайлап
Ертегіміз айналды да шынға
Сол кешегі бала күнім қайда
Ойнақтаған ұқсап құлын, тайға
Шыныменен шырын шақтар сол бір
Енді ешқашан қайтып оралмай ма