117
8
Ол кездері тұнық еді таңым
Тау суындай мөлдір еді жаным
Ақ таяқпен шапқылаушы-ек шіркін
Қара жолдың бұрқыратып шаңын
Сол кешегі бала күнім қайда
Ойнақтаған ұқсап құлын, тайға
Шыныменен шырын шақтар сол бір
Енді ешқашан қайтып оралмай ма
Жағасында біз жарысқан жылға
Асыр салып асық атқан қырда
Алыстады ертеңіміз жайлап
Ертегіміз айналды да шынға
Сол кешегі бала күнім қайда
Ойнақтаған ұқсап құлын, тайға
Шыныменен шырын шақтар сол бір
Енді ешқашан қайтып оралмай ма