49
3
Көз моншақтай көріктім
Сол бір кеште жолықтым
Жанарыңнан төгіп мұң,жаутаңдадың
Тербетеді түн бізді
Төгіп қашып елік күн
Жымыңдаған жұлдызды
Сенің өзің деп ұқтым,арайлым
Арайлым неткен көрікті ең
Сезіміме серік пе ең
Әр сағат сайын,сәт сайын
Ойлаймын сені неліктен
Еркім менен елесің
Бір көрініп неге өштің
Періште де емессің
Білем жаным,жаным
Мұңыңды айтып таңдарға
Жұбатпады демессің
Бірақ мендей жалғанда
Ұнатпайды сені ешкім,арайлым