122
3
Жұлдыздарды жолдарыңа жайдың көк,
Мұңы аз ба, қайғысы мол, Айдын көп,
Сен өнердiң адамысың ақынсың,
Содан болар қуаныштан қайғың көп.
Тұлпарлардай заулап өмiр ағады,
Түн мұңайып жұлдыз жанар жанады,
Бұл өмiрде ғашық іңкәр болдым мен,
Сол бiр ақын жүрегiне жаралы.
Жүрегiңнiң мұң-жарасын бер маған,
Жанарыңның мұң-наласын бер маған,
Бал күндердi мен сыйлайын аңсаған,
Бақытымды айырбастап қайғыңа,
Махаббатты мәңгi арнайын мен саған.
Күн шуағын төгiп шашқан ашық көк,
Мен өзiңдi ұнатамын асық боп,
Сенiн мұңды жырларыңа қосылып,
Домбыраңды жылатайын ғашық боп.
Жанарыңның тұңғиығы тереңде,
Домбыраңмен әсем сазды бер елге.
Айырбастап алсам сенiң мұңынды,
Бақытты жан болмас деймiн менен де.