Жаулаған жаныңды неге мұң?
Сезбедiм, бiлмедiм, себебiн.
Тағдырлы жанарын жаңбырлы,
Тұмандай ұга алмай келемiн.
Қайырмасы:
Жан сырымды жүрекпен жаным түсiндi,
Тамшы мұңды жүдеткен ару мүсiндi.
Шаттығымды сездiрген сағынышымды,
Сен едiң жаным тек сен едiң.
Жалғанда бал дәмiн сезiмнiң,
Тамғанда таңдайға сезiндiм.
Арманға ақ қанат байладым,
Таңдарда тек сен деп көз iлдiм.
Қайырмасы:
Жауладың неге мұң?
Айтшы өзiң себебiн.
Аңсап келемiн,
Шын сүйгенiм сен едiн.
СЕН ЕДIҢ!
Қайырмасы: