Шаршадын білем жандайын еткім келеді
Миымды жеген құрсын бұндай өлеңі
Күйзеліп тапқан көңілімдегі көрікті
Аузыннан түссе ыдырата береді
Өлеңі құрсын таппадым одан ми атты
Жазбай ақ қойдым жазғаным енді ұятты
Менсіз де мына ғаламат жыра бұл дүние
Өзімен өзі жыланып жатқан сияқты
Қайырмасы:
Жаңбыр жансыз көрінген заттан сырғалып
Өлетін болдым өзімнен өзім уланып
Шаршадым білем жатпасам енді болмасын
Жалт етіп жатқан қара теңізге бір барып
Өткізіп жылдар өткізіп айлар бекер күн
Болғансып ақын мұронымды несің көтердім
Өлмей ақ жүр ғой өлең жазбаған адамдар
Өлеңсіз менде өмірді бірдене етермін
Қайырмасы:
Жаңбыр жансыз көрінген заттан сырғалып
Өлетін болдым өзімнен өзім уланып
Шаршадым білем жатпасам енді болмасын
Жалт етіп жатқан қара теңізге бір барып
Сенсіз өткен өмірім тең өлікпен
Сен күйімсің айырылған еріктен
Сенсіз өмірім қуанышсыз себепсіз
Тағдыр сені үстем етті сенсіз
Ешкімнің назарына ілікпеген
Саған бір сый тартам деп үміттенем
Жүрегімнің тапсырған аманаты
Бере алмай кетем ба деп күдіктенем