100
2
Жөргегімді жырмен аштым,
Тәтті өмірді тілге бастым.
Бірде тоқпын, бірде ашпын,
Бірде қартпын, бірде жаспын,
Бірде мамық, бірде таспын.
Айтшы, өмір кімге жалған, кімге рассың?!
Беу, дүние десеңші!
Өткен күндер бұлдырайды,
Келер күн тез құлдырайды.
Бір қуаныш, бірде қайғы,
Кім көнеді, кімге ұнайды?
Таңда туып, кешке өлетін.
Ақшамда аспаннан да Күн құлайды.
Беу, дүние десеңші!
Хақ Тағала асыл, анық,
Аққа тұрар көшін алып,
Ай туады, ол да өледі.
Отыз күннің басын алып,
Өтер бір күн дүние-жалған.
Мөп-мөлдір жанарыңның жасын алып.
Беу, дүние десеңші!
Көктем келіп түрленеді,
Жазда шалғын бүрленеді.
Күзде солып гүл де өледі,
Қыста ақ қар бүркенеді.
Бірін-бірін алмасумен
Өткізіп он екі айды, жыл да өледі.
Беу, дүние десеңші!
Бай да емеспіз, жарлы емеспіз,
Құныққанмен өтті елессіз.
Бірі атса, бірі батқан
Пенде деген таң мен кешпіз,
Сөйтіп жүрген бұл фәниде
Бәрібір сен де, мен де мәңгі емеспіз.
Беу, дүние десеңші!