107
7
Ал Ананың қадірін айтайын
балаға деген ықаласын
санаға салып байқайын
Тоғыз ай он күн көтірген
Михмат тартқан түтінің
еңбегінің де ет өлген
Сый рат қылып сыйынсан
Кем емес құбылама екен
Қадірін оның білмесем
Қызметінде жүрмес ем
Арам забын болғанын
Ұрғанын құдай жетенен
Жақсылық қылған піріне
Жамандық қылсан түріде
Жазанды Алла тартқызар
Орын жоқ Жәннат мекене
Ал Ақсүтін беріп емізген
Шайнап тамақ жигезген
Осы бір жарық дүниеге
Себепкер болып келгізген
Құйрық шайнап май берген
Құндықтай жерден жай берген
Оның қылған қызметін
Күн мен жұлдыз ай көрген
Анандай ғазиз мейірман
Табылар саған қай жерден
Ыңылдап даусын шықанда
Шықпаған жырақ қасынан
Күйзеліп жанай ашығып
Ал қараңғыда жыласаң
Таңыған көрмей даусынан
Мейірімді суға қандырған
Маһүрбан барма осыдан
Алла Пайғабардан соң
Күл Жақын ей досынан
Қияметке кеткенше
Өлшеулі өмір өткенше
Көбейлектей айналып
Пәр бауына болған басына
Ақ етігін сауытқан
Еріне емшек дарытқан
Қарына қорек барылытқан
Белінен батып былған саң
Желкенбей жуып арытқан
Ха мұздайда бесік таянған
Жыласаң шошып оянған
Анаңдай қамқор бар ме екен
Жанынан жақын саяынан
Оның қызмет ісіне
Не болар жанын аянған
Аязды күні айналып
Бұлтты күні бұрылған
Нәресте күні қайырлып келген қырымнан
А Ыстықпенен суыққа
Перезентті үшін құрымған
Дүнәда құдай жаратқан
Маһүрбан бұрыннан
Қар құрсығын кеңіткен
Қас емшегін жебіткен
Ыңылдап жатып ауырсаң
Жанымда жасың кеміткен
Айналайын ай әтеген
Жан жүйенді еріткен
Бұл бұйық фәз жалғанда
Анаңда өлмес болсайшей
Анасы кетіп хазіретін
Баладай көрмес болсайшей
Шер жүрек болып артында
Қаладай бермес болсайшей
Қапа болып көңілін
Аладай көрмес болсайшей
Әр перзент құдайын
Жетімдей қылмас болсаншей
Ананың қадірін ым мен көз
Түріде бүлгі болсайшей