Аларда ажал адамды жаңылдырар
Өмірді қу ажалға бағындырар
Өмірден ажал үстем болар сонда
Адамды еркектете табындырар
Біраз күн дүниеге қызықтырып
Үлдемен бүлдеге орап малындырар
Құрметтеп дүние шіркін айландырып
Мойнан гаухарлар тағындырар
Көтеріп көңіліңді көтермелеп
Әр неге соқтықтырып тағныдырар
Кей жанға мәртебесін биік етіп
Астына тақ басына тәж салындырар
Оу дүниеге қол жетіп тұрғаннан соң
Осыған аз болады шағымдылар
Өзі биік болған соң кімге зәру түк білмей болып шығар ұғындылар
Бәрінен де сол артық сертте тұрса ақ пейіл сөзге берікк ұғындылар
Болады кімге теріс ойласаңыз қабылда қайырымды жұғындылар
Адамнан алады да береді де қайырлы қолы ашық жұғындылар
Сыйлайды алдыменен ақылды төмен етпей тұлымдылар
Сүйкімді халайыққа көрінеді отасы қозы үстіне тұлымдылар
Қашан болса халыққа сүйкімі бар ақ сөзді ляззатті шырындылар
Адамның адам ісін арам етер ұялмас ардан кеткен зұлымдылар
Кей адам көзге былай сыртқа былай жоқ емес шақтарар жырындылар
Адам аласы ішінде мал аласы сыртында деп айтады көрген көз бұрындылар
Адамды алдап жүріп дүние шіркін бір күні қара жерге жалындылар
Аспанды қолмен тіреп тұрсаңдағы түбінде бұл дүние ұғындырар
Патша болың бай болың мейлі құтылмас бұл ажалдан қарулылар