432
4
Кезінде мені бақытты еткен сәттерің қазір менің жанымды қинауда
Көзіңнен жас боп төкпесін
Көктемгі жауын жауған
Өзгеге көктем екенсің
Не пайда сағынғаннан
Жүрегің жараланбасын
Көктемгі дауылдардан
Өзгенің құшағындасың
Не пайда сағынғаннан
Қараңғы бөлме қолда шылым,
Сенің суреттеріңнің ғана жолдасымын.
Сүйетінің бар едіғо мойынға асылып
Әр бақытты сәттерім дарға асыл деп
Қазір Естеліктерім қинауға әзір
Отырмын өз өзімді жазып
Сенде осы әуенмен жазыл
Емдел Есіңе ал мені!
Емдел Есіңе ал мені…
Есіңе ал мені мұңайған түнгі көктемде
Аспаннан қиналып бұлттар жасын төккенде
Жүрегіңді естеліктер келіп тепкенде
Есіңе ал мені мұңлы әуенім шерткенде….
Мөлдіреп, көзіңнен тамшы құлаталмаймын,
Сен неге бір сәтке келіп жұбаталамайсың,
Өзіңнен өзгені мүлде ұнаталмаймын,
Сен неге оның қасында құба талдайсың.